ครอบครัวต้องมาก่อนครับ

     ก่อนนี้ที่ได้ตัดสินใจเดินทางไปทำงาน ณ ประเทศสหรัฐอเมริกา เพื่อทำร้านอาหารไทย แผนงานที่ตั้งไว้จะไป ๑ ปี ทำงานหาเงินให้ได้มากที่สุดแล้วเดินทางกลับมาเมืองไทย

    และแล้วความคิดนั้นก็ต้องถดถอยลงไปเพราะความคิดถึงครอบครัว ที่สำคัญครอบครัวไม่มีความสุขกับการที่ไม่มีพ่อ วันแล้ววันเล่ากับการทำงานที่ไม่สบายเท่าไหร่ เพราะเป็นงานบริการเวลาที่มีก็จะมีแค่การทำงาน กระทั่งโทรกลับเมืองไทยก็ยังน้อย

    การโทรกลับเมืองไทยผมจะต้องโทรที่อเมริกาตอนเที่ยงคืนเพื่อจะได้คุยกับลูก เพราะที่เมืองไทยจะเป็นเวลาเที่ยงวัน ทุกครั้งที่โทรกลับมาหาลูก เขาจะถามเสมอว่า "เมื่อไหร่ป๊าจะออกมาจากก้อนเมฆครับ" กับประโยคนี้เพราะด้วยความเป็นเด็ก ครั้งเขามาส่งผมที่สุวรรณภูมิ ขากลับแม่เขาพาลูกไปดูเครื่องบินขึ้น เครื่องเวลาทะยานขึ้นท้องฟ้าก็จะผ่าเข้าไปในก้อนเมฆ พวกเขาก็เลยจำว่า ป๊าเขาเข้าไปในก้อนเมฆ ฟังดูแล้วมันขำนะครับ แต่เขาสะอื้นเวลาเขาพูดกับเรา

    ก็ตัดสินใจครับ อยู่ได้ ๑ เดือนเลยบินกลับมา ถามว่าได้อะไรใน ๑ เดือน ก็หอบเงินกลับมาไม่น้อยเลยพร้อมของฝาก กลับมาครั้งนี้ได้ดำเนินการทำเรื่องขอวีซ่าให้ภรรยาเพื่อเราจะได้เดินทางไปพร้อมกัน ครั้งนี้ก็ต้องอาศัยเวลาในการทำครับว่าจะสำเร็จหรือไม่